سلام.
هنوز یک ماه هم از پست قبلم نگذشته و انگار به اندازه‌ی یک ساله که دورم. و سخته. بله که هست.
به هرحال، احتمالا اکثر آدم‌هایی که پیگیرمن و دوست دارن که پیشم باشن، بالاخره راه ارتباطی خودشون رو باهام پیدا می‌کنن؛ ولی شاید خالی از لطف نباشه که بگم چندین وقته که کانال حقیری برقراره. (که باز هم افرادی که پیگیر باشن، قطعا عضوش هستن؛ ولی باز هم محض محکم‌کاری.) من هم از دورهمی با افراد موردعلاقه‌ام و خوردن خوراکی‌های خوشمزه، بیشتر از هرچیزی توی این دنیا خوشم میاد؛ حتی بیشتر از علم. :)
خواستید، یه ندا بدید که دعوت‌نامه‌ی اختصاصی خدمتتون ارسال بشه خلاصه.
+ بخش ابرهای دیگران (و به تبع، «کمی دیگران»)، هم توی کانال و هم این‌جا، هم‌چنان به قوت خودش باقیه؛ چون احتمالا تنها قسمت امیدبخش وبلاگ هم همین بخش بود. باشد که رستگار شویم.
- ۱۵ خرداد ۰۰ ، ۰۰:۱۵