تو آن غمی که خنده بر لبت داری...
جمعه, ۹ ارديبهشت ۱۴۰۱، ۱۰:۲۲ ب.ظ
سلام.
ثریا نوشته بود:
وقتی چیزی رو به فردی تحمیل میکنیم، برنده نیستیم؛ قاتلیم.
قاتل روح اون فرد، قاتل رویاها و انگیز‌ه‌ها و خنده‌های از ته دلش، قاتل آرزوهایی که بر باد می‌رن، قاتل شخصیتی که نابود میکنیم تا شخصیت باب‌میل خودمون رو بسازیم.
وقتی کسی رو به زور در زندگیمون، در ساختارمون، در حلقه‌ٔ ایدئولوژی و سبک زندگیمون نگه می‌داریم، در واقع جسم و رفتارهای ظاهری اون فرد رو کنترل کردیم اما ذهن، قلب و روح اون فرد رو کشتیم.
+ عنوان از آهنگ «نقاب» علی زندوکیلی
- ۰۱/۰۲/۰۹
خیلی موافقم، هرچند اعتقاد دارم هر ظلمی یه مظلوم داره که خودخواسته ظلم رو پذیرفته. اینکه زور رو قبول نکنیم هم یه سر قضیه است.